Twee gedichten ter ere van mijn vriend:

Onbegrijpbaar

Iedereen duw ik weg

Wie te vertrouwen?

Vertrouw ik mezelf

Helemaal openscheurd

Leeg tot op de grond

Ook dit is liefde!

Liefde voor de dood❤️

_____________________________________________________________________________

In de donkere kelder zit ik verslagen neer.

Geen licht, geen energie, niets…

Enkel een deur terug naar huis

Toch blijf ik zitten

Wilskracht of gewoon te moe?

Het maakt niet uit

Voor nu zit ik goed

Veilig en geborgen bij mijn vriend

Wachtend op een andere deur binnenin mezelf.

11 april 2019

Geef een reactie